La música popular tradicional asturiana nun ye sólo la tonada, la gaita, el baille, la curdión, el vigulín, les xiblates, nin la llírica, nin la zanfoña, nin clarinetes, nin turulles, etc. ¿Qué pensáis ho?
Voi amosar dos instrumentos asturianos tradicionales, en dos rexones pequeñes. El primeru yá pue dicise que nun ye tan desconocíu. Trátase de la bandurria.
Esti instrumentu ta perespardíu pela península ibérica, pero n'Asturies sólo lu atopemos pel valle de Caliao, si bien tiense testemuñu d'elli pela fastera oriental del país. Ye mui tradicional per tierres llioneses, castellanes y cántabres si bien ehí conózenlu pol nome de "rabel".
Equí foi perpopularizáu por Xuacu Amieva, nel discu Santiago de The Chieftains grabó un tema, El Besu. El discu grabó un grammy, y la bandurria pasó a ser un instrumentu más del nuesu panorama.
Bono, velehí la xipla ou xipra. Agora tamos n'Astierna, en Trabáu, n'El Reboḷḷal, pa la parte Ḷḷarón en Cangas...
La xipla ya'l tamboril yía un instrumentu tamién mui espardíu, pero n'Asturias tamién se tocaba sólo nuna esquina. Y digo eso porque per delles escueles de música tradicional y hasta conservatorios del centru d'Asturies s'enseña yá.
Per otres tierres tien otros nomes: Txistu n'Euskadi, silbo en Cantabria, chiflo p'Aragón, gaita pa Salamanca, Chifla ou pitu pa Llión... Tabor pipes n'Inglaterra...
El tamborileiru, que ye'l músicu que toca la xipla ya'l tamboril garra cola manzorga la xipra, que tien trés furacos, y cola mandrecha percute'l tambor.
Bono, ta bien pa entretenese esti instrumentu, y esti conxuntu, pero pa min ú tea la parexa de gaita y tambor... Paez ser que, na zona Cangas, Degaña y Ibias, fai cosa de décades, competíén nes fiestes -énte les comisiones, entiéndese- los tamborileiros coles pareyes de gaita y tambor. El tamborileiru yera más económicu, y sí, presta, presta.
¡Yá teo yo ganes de faceme con una xipra!
Nenhum comentário:
Postar um comentário