Lo prometío, ye delda. Voi falar d'YPF.
La última noticia foi el proxectu de llei del Congresu de l'Arxentina pa estatalizar la empresa propiedá de la multinacional Repsol.
Bono, YPF foi un monopoliu públicu (Yacimientos Petrolíferos Fiscales) privatizaos metanes la dómina de lliberalismu ultraortodoxu y radical fecha pol so presidente nos años 90 del pasáu sieglu Carlos Menem, que demientres diba privatizando les empreses arxentines y con una política monetaria de paridá ente dólar y pesu arxentín llevó a l'Arxentina y al pueblu arxentín al colapsu económicu y a la intervención del F.M.I.
Nesi entrín, de privatización, el Reinu de So Católica Maxestá, gobernáu pol bufón NeoCon -poro, NeoLliberal tamién- Pepemari Aznar, tamién sigui'l camín de los últimos gobiernos de Felipe González, cola destatalización de los monopolios públicos -la Telefónica, la Campsa, Repsol mesmo, Iberia, y de maga más- creando importantes grupos empresariales privaos capitalistes.
N'España eso, más les aportaciones en forma d'Inversiones en Capital veníes de la Xunión Europea y cola intervención nuna especie de New Deal col Dóberman de Ministru de Fomentu faciendo infraestrutures como un llocu, y l'espoxigue de la construcción, faen medrar la Bolsa, y actívense tolos mecanismos de miedre del capital, dispuestu pa la Reconquista Llatinoamericana.
La banca, col Santander -al que-y ponen nes manes el Banesto interveníu tres la escandalera de Mario Conde- y el BBVA -qu'absorbe la banca pública- faise con un gran puxu un llugar señeru nel sector de la banca. Y Iberia, que merca les Aerolineas Argentinas. Repsol alquier, por un preciu perbaxu -un preciu qu'equival a un percentax bramente baxu de los activos d' YPF -sólo de les reserves petrolíferes yera un tanto por cientu mínimu- y apaecen ente los amigos d'Azanar y otros cuadros del PP una nueva clas d'executivos d'ésitu.
Mentrestanto, na Arxentina son los años de les cacerolaes col Corralón y el Corralito. Los arxentinos son descendientes mayormente d'Españoles y Italianos, y neso nótase muncho cuando queda na memoria la imaxe del Corralito, yá que ¿quién remembra lo del Corralón?
L'Arxentina arruinada, y España en camín, siguiendo la ruta que los políticos arxentinos marcaran. Eso sí, con delles diferencies, pa ser xustos:
-La economía arxentina ta muncho más suxeta a los mercaos de materies primes; asina ye qu'agora que meyoren la so economía miedra.... pero de la que vuelvan baxar - yá lo verán, pero lo que nun sé ye cuándo... cuando salgamos de la Crisis Cíclica Capitalista- volverán los problemes financieros y económicos d'esi país.
-N'España hebo tamién una "borbolla" creada al delláu de la industria de la construcción, que aceleró'l crecimientu económicu y presentó unes magnitudes macroeconómiques de llamar l'atención... y que dempués tornaron nesti paru tan altu qu'hai güei.
Pero otres coses, sí se repiten, y vuelven repetise:
-El nulu gastu n'I+D+I.
-La nula previsión económica; a sabiendes de la dependencia de la economía arxentina de los mercaos de materies primes, l'Estáu nun va invertir nenguna ganancia n'afitar nenguna midida de desarrollu estratéxicu (sectorial o estatal) pa frenar esta dependencia [Más o menos como na España de la medría de la construcción; si bien equí quedaron grandes empreses capitalistes con tecnoloxía punta nel sector].
-La fuerte dependencia del esterior, que nel casu arxentín va caese en manes del FMI y nel español de l'Alemaña.
- Finalmente, l'ataque a les clases medies y l'arriquecimientu xabaz de les clases altes del Gran Capital.
Ye, a mui grandes rasgos y esplicáu de manera mui rápida, nesi contestu, ú los arxentinos quieren facese otra vuelta con YPF.
A min personalmente, dame lo miesmo, porque Repsol ye una empresa privada, en manes de queseyoquién. Por nun saber, nin sé ú tributa. Polo que teo lleio, un 25% del so capital tributa n'España, pero supongo que pagará tolo mínimu que pueda. Y, eso sí, exercerá una presión previsiblemente fuerte.
Pero ta claro que cuando los tiempos d'Aznar paecía qu'España yera la nueva Suiza. Equí too daba perres, y el más tontu, empresariu [buó, tampoco ye esactamente asina, cuidao]. Pero lo que quiero dicir ye qu'esto agora ye un desastre:
-El sistema financieru foi al carayu, pero entá-y metieron perres pa fartucalo bien... y como rempuesta, lo poco qu'había mediu públicu (les Caxes d'Aforros) pasen a furrular como banca privada.
-La Reforma Llaboral favorez a los empresarios frente a los trabayadores d'una manera perinxusta.
-Les llamaes "midíes d'axuste económicu" que toquen a sanidá o educación van llevanos a otros tiempos más p'atrás.
-Los casos de corrupción a tolos niveles y protagonizaos por tolos colores políticos son d'escándalu. El PP, que gobierna na mayoría d'autonomíes y nel Estáu ye una fonte inagotable d'escandalos, y ta implicáu en milenta trames de corrupción. Y el PP, idem. N'Asturies, hasta roben xuntos, nes sos "finques" particulares.
-Ye más, n'Asturies ye agora llave pa la formación del próximu executivu un partíu apoyáu por fascistes como Ynestrilles, con bien d'ingredientes de partíos ultranacionalistes conservadores.
-La Casa Real, que dende'l so privilexu constitucional ye'l mayor niciu ú se ve tol panorama de corrupción y inxusticies.
Conque, nun creo que la Arxentina vaya facer el negociu de so vida. Tampoco conozo los balances d' YPF [Bono, y tampoco creo que los entendiera ;)]. Pero vi fai tiempu un vidéu de Chávez, que bien me fixo pensar. Y cuidadín, que nun ye un personax que me caiga especialmente bien. Pero gústame menos tovía Rajoy o ZP.
Y Chávez -que ye'l degorriu, y llévase mal col Borbón, lo cual yá diz muncho- falaba de la posibilidá de privatizar la filial venezolana del BBVA ellí. La tesis yera cenciella: Si'l sector financieru ye estratéxicu pa un país y de tal vital importancia... nun se-y puede rescatar tan a lo xo, inyectando lliquidez y cruciando los brazos. Si hai qu'intervenir nuna cosa asina, de tal magnitú igual convien pensar que tien que ser del estáu -tamos falando d'un sector estratéxicu, como correos o l'exércitu-. Y Chávez dicía que sí, respetaba la propiedá privada, sagrada, pero si ye estratéxicu y tien que meter cuartos... entós tamién tien que controlar.
Les palabres de Chávez falando de volver la banca intervenida al pueblu faen qu'alcen les manes montano una escandalera dende la reacción dende los sos corifeos hasta los secundarios y los secuaces que menos pinten. Y la xente del común, preocúpase. Ésto ye inxusto.
Ye increíble yá'l nivel d'alienación al que nos tien sometíu'l sistema. Pero polo menos toi seguru que dalgún día, a toos éstos actores d'esti circu -periodistes, grandes empresarios capitalistes, políticu peselbreros, estamentos privilexiaos- la Hestoria pondrálos nel sitiu que-ys corresponde.
Nenhum comentário:
Postar um comentário